شاعران دوازدهم تا سیزدهم هجری

 
شاعران دوازدهم تا سیزدهم هجری
آذر بیگدلی : (1123- 1195 ه.ق) حاجی لطقعلی بیگ آذر شاعر ایرانی که در غزلسرایی و قصیده گویی مهارت داشت. کتابی به نام "آتشکده " دارد که در آن شرح حال بسیاری از شعرای معروف را ذکر کرده است. منظومه معروفی هم دارد به نام "یوسف و زلیخا" که به تقلید از "یوسف و زلیخا"ی جامی سروده است.
خورشیدبانوناتوان :
رضاقلی خان هدایت :
فتحعلی خان صبا : ( 1238 ) از قصیده سرایان نامی دربار فتحعلی شاه قاجار بود که لقب ملک الشعرا داشت .
فروغی بسطامی :  ( 1213 – 1274 هجری ) میرزا عباس بسطامی متخلصِ به فروغی او از  شاعران غزلسرای دوره سلطنت فتحعلیشاه قاجار و دارای ذوق عرفانی و مردی درویش مسلک بود بیشترین و برجسته‌ترین شعرهایش در قالب غزل است.
قاآنی : ( 1292 ) میرزا حبیب الله متولد شیراز از شعرای خوش قریحه ایران و معاصر دربار محمد شاه و ناصرالدین شاه بود .
کوثر علیشاه همدانی :
عمادالدین نسیمی : عمادالدين نسيمی، شاعر و متفکّر حروفی بود. وی به ترکی و فارسی شعر سروده‌است. سازمان بین‌الملی یونسکو به خاطر کوششهای وی در اشعار انسانی و صلح جهانی در سال 1937 این سال را سال نسیمی اعلام کرد
مجمر اصفهانی : ( 1225 ) سید حسن طباطبائی متخلص به مجمر معاصر دربار فتحعلیشاه که لقب مجتهد الشعرا را داشت و بسبک خاقانی و امیر معزی قصیده می سرود .
مطیع :
میرزا عبدالباقی طبیب اصفهانی:
نشاط اصفهانی : ( 1244 – 1175 )میرزا عبدالوهاب نشاطِ اصفهانی ملقب به معتمدالدوله از رجال سیاسی دربار فتحعلی شاه و در ذوق و قریحه شاعری بی نظیر و در علوم حکمت بی مانند بود چامه‌سرای سده سیزدهم هجری ایران است. اثر او دیوان و منشآت نشاط اصفهانی و یا به گنجینه نشاط معروف است .
نظام وفا : ( 1285 ) از دانشمندان ایران بوده در شاعری خوش طبع بوده مثنوی حبیب و رباب – پیوند دل – معراج روح  او بسیار شیرین است .
وصال شیرازی : میرزا شفیع شیرازی معروف به میرزا کوچک وصال از شعرای معروف دربار فتحعلی شاه و محمد شاه بود آثار او : غزلهای وصال و مثنوی بزم وصال و مثنوی فرهاد وشیرین .
هاتف اصفهانی : شاعر نامدار قرن 12 هجری سید احمد هاتف اصفهانی مشهورترین شاعر دوره افشاریه و زندیه دیوان او مرکب از قصائد و غزلیات « مقطعات » رباعیات و در غزل نیز استاد بود ترجیح بندهای هاتف شهرت بسزا دارد .
یغما جندقی : ابوالحسن يغما جندقي به سال 1196 هـ.ق. در «خور» مركز بخش جندق و بيابانك متولد شد . نام نخستين او «رحيم» بود . بعدها نام خود را به ابوالحسن تغيير داد و تخلص « مجنون» را براي خود برگزيد يغما به سال 1276هـ. بعد از هشتاد سال زندگاني در خور وفات يافت و در بقعه امام زاده داود مدفون گرديد .آثار او به صورت کلی شامل قاضی‌نامه - خلاصه الافتضاح  ( نظومه) - سرداریه